کد مطلب:31837 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:456
فلا یسبقكم الی العمل به احد غیركم. حرمت قرآن را پاس بدارید. مراقب باشید، مبادا كه كسی در عمل به آن بر شما سبقت بگیرده. پیشتر، قرآن به پیامبر این پیش بینی را كرده و فرموده بود: و قال الرسول یا رب ان قومی اتخذوا هذا القرآن مهجورا[1]. روز قیامت- یا در همین دنیا- پیامبر به خداوند عرض می كند: پروردگارا! این قوم من قرآن را مهجور ساختند- آن را به كناری نهادند و به آن عمل نكردند. این شكایت پیامبر در حالی است كه آن حضرت سفارش بسیار در خواندن، تعلیم، تعلم، و عمل به دستورهای قرآن، كرده است و قرآن را پناهگاهی استوار در سختهای روزگار شمرده است: [صفحه 87] شما در زمان- و مكانی- سست به سر می برید. اینك بر پشت شتر زمانه سوارید و او به سرعت شما را به سوی مرگ می برد. می بینید كه چگونه شب و روز و خورشید و ماه می آیند و می روند و هر نوی را كهنه و فرسوده می سازند و هر دوری را نزدیك می كنند و هر وعده ای را حاضر می نمایند. پس برای پیمودن راهی دراز خود را مهیا كنید و توشه برگیرید. مقداد برخاست و پرسید: یا رسول الله منظور از جایگاه سست چیست ؟ حضرت فرمود: همین دنیاست. خانه ای كه در آن سخت مبتلا می شوید و سپس از آن كوچ می كنید. حال كه چنین است، آنگاه كه فتنه ها مانند پاره های شب سیاه شما را فروگرفت به قرآن پناه ببرید. قرآن شفاعت می كند و شفاعتش را می پذیرند، قرآن از آنان كه به آن بی اعتنایی می كنند، سعایت می كنند و سعایت و شكایت قرآن را تصدیق می كنند. هر كس قرآن را پیش روی خویش قرار دهد، قرآن او را به بهشت وارد می كند و هر كس قرآن را پشت سر اندازد، قرآن او را به دوزخ می افكند...[2]. حضرت علی هم كه شاگرد نخست مكتب قرآن بود، سخنانی در آسا و گهربار در عظمت قرآن، گفته است، چنانچه در یكی از آن گفتارهای فراوان می فرماید: قرآن را بیاموزید، زیرا كه نیكوترین گفتار است، [صفحه 88] ژرفای آیات آن را خوب بفهمید، چون كه بهار و طراوت دلهاست. به نور قرآن شفا بجویید، چرا كه شفابخش سینه هاست، آن را به نیكویی بخوانید، زیرا كه سودمندترین قصه هاست، - و آگاه باشید- دانشمندی كه به آنچه غیر از دانش اوست عمل كند، همانند جاهل سرگشته ای است كه از بیماری جهل بهبودی نیابد. بلكه حجت خدا- به خاطر علمش- بر او بزرگتر، و حسرت و پشیمانی اش لازمتر، و نزد خداوند سرزنش بر او بیشتر است.[3]. اما با همه ی این توصیه ها، حضرت امیرالمومنین چنین پیشگویی می كنند: پس از من روزگاری را در می یابید كه در آن زمان چیزی نهان تر از حق و آشكارتر از باطل نیست، روزگاری كه بیشترین دروغ و ناروا به خدا و رسول بسته می شود. نزد مردم آن دوران كالایی بی ارزش تر از كتاب خدا نیست، البته آن هنگام كه آیات آن به حق تلاوت و معنا شود. و در عین حال كالایی رایج تر و پربهاتر از قرآن نیست، البته آن گاه كه معانی آن از موضع و منظور اصلی تحریف شود...[4]. [صفحه 91]
الله الله فی القرآن!
صفحه 87، 88، 91.
فقام المقداد فقال: یا رسول الله! ما دار الهدنه؟ قال: دار بلاء و انقطاع. فاذا التبست علیكم الفتن كقطع اللیل المظلم، فعلیكم بالقرآن. فانه شافع مشفع و ماحل مصدق. من جعله امامه قاده الی الجنه و من جعله خلفه ساقه الی النار. (تفسیر عیاشی 13:1).